Het is herfstvakantie. Het woord zegt het al. Nog geen week geleden konden we de garage schilderen, nu is het nat en koud. Het waait ’s nachts zo hard dat takken op de caravan in stukken breken. De volgende ochtend liggen overal takken en blaadjes. Er staan plassen. En het is koud. De kachel in de caravan zorgt voor warme hoofden en koude voeten.

In huis brandt de kachel nog niet. Eerst moeten de kozijnen geleverd worden, dan het glas besteld, dan de kozijnen geplaatst en het glas er in. Dan pas gaat de cv-ketel er in. En dan: graad voor graad. Dan pas. Dat duurt nog lang. We komen vijf dagen achter elkaar in de caravan bivakkeren.

In de garage staat een elektrisch kacheltje. Dat verzacht. Koken in de garage, eten in de caravan. Zo verplaatsen we ons. En af en toe een boodschap. Even naar Baflo, even naar Stad. ’s Avonds naar Koos en Dineke voor een kopje koffie. En dan onder de wol. Harde wind, takken breken.