Je kan in Westernieland heerlijk de velden in, weg van alles. Eerst een stukje door het dorp, dan langs wat boerderijen en uiteindelijk noordwaarts, het land in. Af en toe kom je iemand tegen, soms met een hond. Mensen hebben een hond om te wandelen, denk ik weleens. Niet omgekeerd. Ik zou er ook wel een willen.

Zondag aan de wandel, midden in de oneindigheid (gele stip), hoorden we opeens een zware dreun. Er steeg een vage rookwolk op boven de dijk (gele pijl).

Maandag dit berichtje in de krant:
BORKUM – De oorzaak van de mysterieuze knal, die Noord Groningen zondagmiddag opschrikte, is bekend.
Op het Duitse eiland Borkum zijn zondag enkele oude bommen tot ontploffing gebracht. De dreun werd tot in Noord-Nederland gevoeld. In eerste instantie werd gedacht aan een aardschok, maar volgens het KNMI was dit niet het geval. Sterrenkundige Theo Jurriëns zocht contact met zijn Duitse collega’s, die vertelden over de ontploffing op Borkum.

Zo ben je in de leegte en oneindigheid van het Groningse land ineens voorpaginanieuws. The middle of nowhere is het midden van de wereld!