Bij het opruimen van de garage kom je de dingen tegen, zo gaat dat.

Lege doosjes, verkruimelende dweilen, veel te veel emmers. Een oude cassettespeler met het luikje open. Het gebroken glas (‘ruim ik later wel op’, dacht ik toen). Je weet weer dat je veel vaker zou moeten opruimen. En dat het veel handiger is om dingen direct weg te gooien. In plaats van jeweetmaarnooit.

Andere dingen waren verloren. Een cd in een opengebarsten hoesje (die helemaal niet in een garage hoort te zijn). De snoeischaar die toch echt op de plank blijkt te liggen, al heb ik al drie keer eerder gekeken. De aardappel die uit de zak gerold is en een eigen leven is gaan leiden. Met prachtig resultaat: de knol verschrompeld, alle energie is naar het licht gegaan, voor wortels en blaadjes.

Ik heb hem op het aanrecht gezet om te fotograferen. Met een beetje gefliebel bleef hij rechtop staan. En kijk, wat een kunst, wat een schoonheid! Hij mag nog even blijven.