Kerst is: stoofperen. Gieser Wildeman, een kist vol voor twee euro, bij de hobbykweker. Onder het rimpelige schilletje zijn ze gaaf. Beppe schilt. Dat doet ze graag. Als ze schilt schilt ze door. Ik doe intussen de appels (Bramley’s Seedlings natuurlijk). Onder het schillen praat het prettig. Dan heb je het over ditjes en datjes en gaat de tijd voorbij. We stoppen bij een pan vol peren en een taart vol appels.

Sjoerd zet de peren op. Wijn hoeft er niet in, zegt beppe, ze worden zo wel rood. Ik maak het deeg voor de taart. Beppe leest, de Libelle en de Margriet waren samen in de kerstaanbieding. Sjoerd en Tammo gaan wandelen, lekker buitenom, dan mag hij los. Als ze terugkomen zijn de peren gaar en de taart klaar.

We eten wat, doen een dutje, wandelen nog eens met Tammo (die zowaar uit zichzelf het water in gaat) en de dag gaat voorbij. Het begint te schemeren als beppe de spruitjes doet, Tammo zijn kluif (gekregen van andere Tammo), Sjoerd de aardappelen, ik het vlees. Zo doen we allemaal wat. Het wordt tijd voor een wijntje en voor de avond.

Na het eten kijkt beppe tv: het journaal en een stukje Frans Bauer. Klein stukje. Ze slaapt binnen twee minuten.