Gordijnen open. Het blauwste blauw, de witste wolken. De zon knalt erin. Nog geen blad aan de bomen, het licht ongefilterd. Kale stammen, keihard contrast. Beng! Voorjaar in optima forma.

Timmerlieden hoog op het dak, ze roepen van het ene dak naar het andere. Zagen, kloppen, schroeven, we zullen weten dat er gewerkt wordt! Verderop is een megagrasmaaier bezig. Maaien en opzuigen in één keer, grote maaibalk, grote vangbak. Er past wel een voetbalveld in, qua gemaaid gras. Als een strijkbout gaat de balk van rechts naar links en weer terug. Het stoppelveldje wordt een biljartlaken. Overmorgen wordt de Vredesboom geplant en als de burgemeester komt moet het veld er mooi bij liggen. Aan de overkant zijn jongens bezig met de laatste snippertjes van de speeltuin. De afgelopen weken zijn er tientallen bomen gerooid en gesnoeid en geknot. Het onland wordt avonturenpark. Met een paadje buitenom en boomstammen over de sloot. Dat wordt wel wat, hier in het dorp. Een park, een speeltuin, een boom.

Wij gaan boodschappen doen, het mooie weer vraagt om actie. Krentenbollen, schroefjes om de lamp aan op te hangen.

Na de boodschappen een nieuw pad. Tammo is er al geweest, ik niet. Rasquert uit, buitenom de ijsbaan, het spoor over. Bosje in, bosje uit, langs oude boerenerven. Voor een jachthond als Tammo de hemel op aarde. Hij zwenkt en zwalkt en rukt en trekt, vliegt alle kanten op, neus aan de grond, snufsnufsnuf. De drift is niet te temmen. Nog even de schelpenpaadjes, dan naar huis. Hee, daar loopt Agnes met Krul. Een dag zonder Krul is een dag niet geleefd, dus hup, auto aan de kant en spelen. Koffie?, zegt Agnes. Vooruit, dan kunnen ze langer spelen. Thuis in de bench, slapen. Uren, denk ik dan. Maar nee hoor, na drie kwartier hoor ik: Piep! Eruit, ik wil eruit!