Bijna vijftien jaar heb ik in Amsterdam gewoond. Ik herinner me nog goed dat ik me op een koude dag in het jaar 2000 heb ingeschreven als burger van de stad Amsterdam, in het Stadsdeelkantoor aan de Emmastraat in Oud-Zuid. Ik maakte er intens contact met een wereld die ik toen nog nauwelijks kende: oude Joodse mannen met baarden en hoeden, en in donker pak, zaten voor me in de rij op de houten bankjes. Het was nog onder de ‘oude’ burgemeester, Schelto Patijn. Vanmorgen ben ik wezen zwemmen in het Zuiderbad, net zoals ik deed toen ik pas in Amsterdam woonde. Omkleden in de mooie houten hokjes, na het zwemmen even onder de grote waterstraal. Vlakbij het bad is ons nieuwe parttime onderkomen. Ik word nu Westernielander met een pied-à-terre. Het voelt bevrijd en wat ontwricht. Ik dwaalde wat onwennig rond, ging nog even langs Pieter, mijn Jordanese kapper en haalde voor het laatst de auto op van de Silodam. Op weg naar Westernieland. Mooie dramatische luchten onderweg. Nu ik er ben is het stil, Tammo haal ik morgen weer op. Het moet nog wennen, hoe vertrouwd het ook is.