Twee voegers, een stratenmaker, twee mannen om de oude voegen uit te halen en de gevel te reinigen, twee tuinlieden voor de vijver en de vlonder, een timmerman, een aannemer, twee schilders, twee keukenbouwers, een stucadoor en ik. Vijftien man. Allemaal tegelijk aan het werk. Zo druk is het nog niet geweest. ’s Middags zijn er wat minder en komen er nog wat mensen bij: twee installateurs voor de leidingen in de keuken.

Alles wat maanden lang op gang kwam wordt in korte tijd afgerond. De lijnen worden duidelijk, het beeld wordt helder. We kunnen misschien wel wat minder tegels leggen, zeg ik. Nee, zegt Paul, denk aan de lijnen, die zijn zo mooi, geen concessies! Zo word je opgevoed door je aannemers.

Ook binnen loopt het als een trein. En als dan ’s avonds iedereen weg is en ik nog een opdracht voor een klant aan het maken ben geniet ik van de sfeer, de binnenverlichting, de gedempte kleuren.

O, o, o, wat wordt het mooi. Skypen met de architect om alle lopende zaken door te nemen. Nadenken over de juiste kleuren, vinger aan de pols: wordt het allemaal zoals bedoeld? Sjoerd is er niet, de hele week zit hij in Amsterdam en ik hier. Wat is er morgen veel om te (laten) zien! Met een beetje geluk hangen de gordijnen.