Even over half vier in de nacht. Ik had mezelf al een klein uur wakker gehoest. Elke twee, drie minuten twee of drie korte kuchjes. Niet heel slopend, niet heel belastend. Maar toch, ik hou mezelf en de rest van de slaapkamer toch aardig uit de slaap, zo. Vroeger zou mijn moeder me hebben ingesmeerd met Vick’s VapoRub (overigens ‘het meest verkochte ‘verkoudheidsmerk ter wereld’) op borst en rug. Flink inwrijven, zodat het spul zijn werk kon doen. Daar kwam een stevige soort van etherische geur bij vrij. Dan een katoenen of wollen borstrokje er overheen en de pyjama. Dan kon het lekker broeien. Ik kickte op die geur, volgens mij was het heftiger dan LSD. Net als op de smaak van Melrosum Forte, van Nattermann, ik dronk er stiekem halve flesjes van leeg. Ik werd er zo leip van als de Pieten en mijn moeder had geen kind aan me. Maar zonder Vick’s en Nattermann, zonder borstrokje en inwrijfmoeder, lig ik een beetje onthand. Dus toch maar opstaan. Glaasje cranberrysap aan tafel, en een stukje schrijven. En al een kwartier niet gehoest.

Vick’s gaat er overigens zelf prat op dat ze Amerika in 1918 hebben behoed voor massale sterfte bij de Spaanse Griep.